Zondag, na een vlucht van twee en half uur zijn we in Fukuoka, de 4de grote stad van Japan geland. Op het moment dat de piloot omriep dat we over 15 minuten de landing zouden gaan inzetten, begon in Fukuoka de  prof baseballwedstrijd, waar wij in ons enthousiasme twee kaarten voor gekocht hadden. Niet handig. 

We slapen dit keer in een hostel aan een drukke weg, maar hé, de prijs is er ook naar. We hebben ons wel een privé kamer gegund. Vandaag enkele oude tempels bezocht en versteld gestaan van de prachtige staat waarin de tempels verkeren. Entree bestaat uit het opsteken van een kaars en drie wierookstokjes, 50 yen, omgerekend 40 cent.

We moeten even wennen aan de temperatuur in het zuiden, het scheelt zeker 15 graden met het noorden. Het is dan fijn dat de stad over een goed metronet beschikt. 

Vanmiddag heel onverwacht nog een lunchconcert bijgewoond in het concertgebouw. We zagen een heel stel, veelal senioren, richting een groot gebouw lopen, dus wij er achteraan. Het kon grofweg twee dingen betekenen. Of we liepen met zijn allen naar een openbare toilet of er was iets leukers gaande. Even vragen en dan blijkt er een lunchconcert te zijn, waarin muziek wordt gespeeld van een Japanse componist, Akira Ifukube, die muziek maakte voor SF films (oa Godzilla). Wij kaartjes kopen en naar binnen in onze vrijetijdskleding, tussen de overige senioren ;-). Er was behoorlijk wat tijd gereserveerd voor twee nummers-aan-elkaar-praters en dat was voor ons natuurlijk verloren tijd, want daar snapten we helemaal niets van. Maar aan de reacties van de mensen om ons heen was het heel vermakelijk en het deed niets af aan het concert, want dat was heel mooi.

Een grote stad is altijd heel verleidelijk, erg leuke winkels die ook nog eens hele leuke dingen verkopen, etenswaar, kleding, ambachtelijke hebbedingetjes. Het is goed dat ik de hand op de knip houd, want als het aan Mo ligt…….

Aan het einde van de middag ergens in een buitenwijk van Fukuoka zijn we eventjes in een Pachinko hal geweest. Helemaal vol, er zaten zelfs mensen op een vrije plaats te wachten in deze ‘gok’ hal. Een spel waar je met kogeltjes de juiste gaatjes moet trachten te vinden, in ruil voor extra balletjes. Als je klaar bent en je hebt balletjes over of gewonnen, dan kun je die in een ander gebouw (zo wordt het niet als gokken gezien) inruilen voor geld. Heel veel apparaten in de hal en er werd volop gerookt. (Dat is iets in Japan, waar we aan moeten wennen! In bepaalde type restaurants, Izakaya,  mag ook worden gerookt. Het zijn eigenlijk barretjes waar je ook wat te eten kunt bestellen. Goede reden om dit soort restaurantjes te mijden.)  Naast alle rook die er hing, kwam er ook nog eens een werkelijk oorverdovend lawaai uit de speakers. Na 1 minuut stonden we weer buiten en gingen voor de troost maar iets te snoepen halen.

handbeschilderde wand op onze kamer

buitenkant concertzaal in Fukuoka

binnenkant concertzaal in Fukuoka

parkeerplaats voor …..?

bonenwinkel

Pachinko hal, denk er maar veel lawaai bij.

Het is 04:55 uur in de ochtend en we kijken naar de nevel die als een deken op het meer Toya ligt. De toppen van de eilanden in het meer drijven er als bootjes bovenop. De zon komt hier rond 04:00 uur op en gaat om 19:15 uur onder. Met raam open horen we de vogels allerlei moois zingen. Dat er iedere avond aan het meer vuurwerk wordt afgestoken, nemen we op de koop toe. Ons hotel ligt op de rand van het calderameer en is een bouwsel van beton zoals je dat hier in Japan veel ziet, met name op Honshu. Architect Tandao Ando gebruikt het ook heel veel. De inrichting is gedateerd maar wel heel smaakvol, we hebben er een aantal foto’s van gemaakt.

De afgelopen twee weken hebben we met de auto een klein gedeelte van Hokkaido verkend. We hebben er voor gekozen om buiten te zijn, het eiland is een aaneenschakeling van natuurparken waar je heerlijk kunt genieten van de natuur en de rust (als je even de krekels uitzet). Prachtige heuvel- en berglandschappen, bedekt met gemengde bossen, het moet er hier in de herfst prachtig uitzien.

De temperatuur is hier erg prettig, rond de twintig graden, dus wandelen zonder dat het zweet over je rug loopt is een mogelijkheid.

Met de auto en GPS en iPad hebben we zoveel mogelijk de kleine wegen opgezocht en dan reden we vaak zonder ander verkeer met 45 km/u door de prachtige landschappen naar onze volgende bestemming.

Het zijn onze laatste dagen in Hokkaido. Zondag vliegen we naar het eiland Kyushu in het zuiden van Japan en zullen daar hoofdzakelijk in de buurt van Nagasaki en Kagoshima logeren.

Vanmiddag hebben we iets bijzonders meegemaakt op ons treinreisje van een half uur van Sapporo naar Chitose. De trein kwam op tijd aan en zou 16:20 uur vertrekken. Het was erg druk, pre-spits zullen we maar zeggen, en gelukkig konden we een zitplaatsje te pakken krijgen. Echter de trein bleef staan, deuren bleven open en geen enkele melding (ze melden naast Japans ook in het Engels) waarom we niet vertrokken. Zo hebben we zeker 30 minuten gestaan. Alle passagiers bleven rustig, geen geroezemoes, geen hoor- of zichtbare ontevredenheid of frustratie, alsof niemand het erg vond dat de trein een half uur stil stond. Gelukkig hoefden wij geen vlucht te halen, want dat zou wel wat paniek hebben veroorzaakt.

detail hotelkamer

detail hotelkamer

detail hotelkamer

detail hotelkamer

zwarte specht

zwarte specht

mooie vertalingen

Lake Kuttara

Lake Kuttara

Cicade

Businessmen

Lunchtentje

op weg naar Mt Yotei

Mt Yotei vanuit Makkari

Mt Yotei vanuit Makkari

Voor wat betreft de titel van deze blog, daar kunnen we kort over zijn. Gezien, geen foto. Een knoepert van een vogel 1.60 m en een spanwijdte van 2.50 m. Zagen twee vogels staan bij een boer op zijn erf (het zijn alleseters) maar we reden weer in een colonne (wij voorop) dus stoppen was geen optie. Wij hebben het maar opgeslagen op onze eigen harde schijf. Later op de dag zagen we in de verte en kraanvogel in een weiland staan, zijn nog afgeslagen, maar de gekozen weg leidde ons, naar later bleek, alleen maar verder van vogel weg.

Op vakantie nemen we toestellen mee met groothoek lenzen en een 50 mm, daar vang je geen dieren mee op grote afstand. Dus verwacht van ons geen foto’s van herten, vossen, kraanvogels. Ze zijn vaak op te grote afstand voor onze lenzen, het worden stipjes. Vandaag wel veel herten gezien, ook herten die naar het leek, langs de weg aan het wachten waren tot ze konden oversteken. Je houdt dan wel je hart vast en hoopt dat ze het goed inschatten.

Het Lake Akan en de vulkaan Mount Oakan waren gehuld in de mist, wat ook weer iets heel sprookjesachtigs heeft, maar de temperatuur kwam niet boven de 11 graden. Over sprookjesachtig gesproken, het meer is nog maar één van de weinige plekken ter wereld waar Marimo algen te vinden zijn. Deze vormen zich tot ballen. Zoek het maar eens op op het internet. Helaas hebben we ook dit niet kunnen zien, behalve dan in de vele souvenir winkels, waar handgevormde ballen in flesjes te koop worden aangeboden. Gaf je wel een idee van het koddige voorkomen.

Bloeiende varen

Butterbur

Butterbur

Esdoorn

Steiger bij Lake Akan

Asahikawa, meest noordelijke stad van Japan, bekend om zijn ramen gerechten. Voor ons een plek van waaruit we de omgeving konden gaan verkennen. Het nationale park Daisetsuzan ligt er vlak bij in de buurt en is zeer zeker een bezoek waard. Misschien ietsjes te vroeg in het seizoen, er lag nog veel sneeuw en de bloemenpracht, waar het park mede om bekend staat, moet nog komen. Maar als je dan een vosje over het pad ziet huppelen is een kinderhand snel gevuld. 

Geïnspireerd door een expositiebezoek in Biei van de Japanse landschapsfotograaf Shinzo Maeda, hebben we in de omgeving een aantal foto’s gemaakt, met een dreigende regenlucht. 

a room with a view to kill #2

National park Daisetsuzan

Asahikawa, veel hotels in centrum en parking flats

Blue pond

omgeving Biei

Wat doe je als het een dag regent? In Nederland pak je je paraplu en/of trek je je regenjas aan als je erop uit trekt. In Sapporo kun je via een ondergronds stelsel hele kilometers in het centrum afleggen……..droog. Vaak zijn hierin ook kantoorgebouwen op aangesloten en deze hebben een eigen verzameling van lunchgelegenheden, die van 11:30 uur druk bezocht worden door de werknemers. Je kunt hier heerlijk eten tegen heel redelijke prijzen. Enfin genoeg winkels gezien, we reizen morgen verder en rijden richting Asahikawa, daar zullen we meer in de natuur gaan rondlopen.

ondergrondse verbindingen

rokers

Cultureel centrum Sapporo

verse vis voor lunch