Tijdens een wandeling kwamen we een oude woning tegen in een park, je mocht het bezichtigen. Schoenen uit en over de met tatami matten beklede vloer wandelen. Er mocht niet gerookt worden en toch rook het ernaar. In het keukentje zat de bejaarde suppoost achter een tv lekker een saffie te roken. Toen we weer vertrokken, namen we afscheid van de dit keer lunchende man. Het leven is goed.
In de middag op zoek gegaan naar een bouwsel van architect Tandao Ando in de wijk Makomanai van Sapporo. Op deze gigantische begraafplaats in het zuiden van Sapporo, staan een aantal opmerkelijke bouwsels. Een kopie van Stonehenge en een aantal beelden die zo van het Paaseiland zijn ‘gejat’. Tandao Ando heeft er een beeld van Boeddha in een heuvel geplaatst. Het is een plaatje geworden, mocht je er wat meer over willen weten kijk dan op https://www.dezeen.com/2017/08/08/tadao-ando-hill-of-the-buddha-lavender-mound-makomanao-takino-cemetery-sapporo-japan/
Voor het avondeten had Monique een leuk straatje gevonden waar alleen maar ramen (bamisoep) restaurants te vinden zijn. Je waant je op de Zeedijk (en nee zeg nou niet dat je daar nog nooit bent geweest..), een straatje van amper 2 meter breed, met alleen maar ramen restaurantjes. De ene behangen met foto’s en handtekeningen van ongetwijfeld hele bekende mensen en stampvol, de ander met weinig mensen maar toch een veelbelovende display. Waar kies je dan voor? Waar er plek is natuurlijk, want we hadden een berenhonger. Prima ramen met een heerlijke bouillon, we hadden ons een beetje ingepakt met servetten, want met die noedels vliegt de bouillon je natuurlijk om de oren als je die naar binnen slurpt. Vanmorgen kon ik al een fris aangetrokken t-shirt meteen wassen, nadat ik bij het ontbijt in een worstje wilde prikken, het vet spoot als een fontein mijn kant op, ik keek ernaar en dat was alles. Dus voor de zekerheid bij het avondeten, mezelf verdedigd met servetten…..en nee daar is geen foto van gemaakt. Foto’s tijdens het eten is niet onze hobby.
We hebben na het eten een klein wandelingetje gemaakt hier in de buurt en we zitten tegen het uitgaanscentrum aan. Veel barretjes en gastvrouwen in netkousen en een witte poederdons bol op hun achterste. We worden geen enkele keer aangesproken, zijn vast niet de doelgroep.
Toen we vanmiddag in Makomanai bij het station stonden, zagen we een standbeeld met daarop een plaquette. Het waren de gouden medaille winnaars van de Olympische Spelen die daar in 1972 zijn gehouden. Dan is het toch mooi als je dan bij de schaatsers 4 keer landgenoten ziet staan, 3 maal Ard Schenk en 1 maal Stien Baas-Kaiser. We stonden er even bij stil en het Wilhelmus gonsde zachtjes in mijn hoofd.
sportplek onder viaduct
waiting for a lunch spot
sportplek onder viaduct
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Makomanai Takino Cemetery in Sapporo.
Ard Schenk en Stien Kaiser
In Japan kun je een mobiele wifi router huren, beschik je overal waar je naar toe gaat over het WorldWideWeb. Was ons vorig jaar erg goed bevallen en maakte in sommige gevallen het verschil tussen de juiste bestemming of hopeloos verdwaald zijn.
We arriveerden op Narita airport terminal I en namen direct de shuttlebus naar terminal II omdat daar op het postkantoor de router bezorgd zou zijn, De reservering was al ergens eind maart gemaakt, maar de medewerker kon ons pakketje niet vinden. Slik, we keken de mail nog even goed na en zagen tot onze verbazing, dat we in terminal I moesten zijn, geen probleem zei de aardige mevrouw, dan bel ik toch even naar terminal I. Nog slechter nieuws, daar konden ze ook geen pakketje voor Claassen vinden. Wat zou er fout zijn gegaan? Wij terug naar terminal I, toch 15 minuten met de shuttle, maar dat veranderde niets aan de boodschap, er was geen pakket met wifi router voor ons. Na wat speurwerk van Mo, vonden we uiteindelijk het telefoonnummer van de leverancier en de medewerkster kwam erachter dat er iets fout was gegaan met de levering. Excuses en nog eens excuses, of ik even kon wachten. Uiteraard werd er aan de geluidloze andere kant druk overlegd en binnen vijf minuten kwam de aardige dame met de oplossing. Ze zouden een andere pakketje met wifi router op het betreffende postkantoor op onze naam zetten en ze zouden het postkantoor op de hoogte brengen. Dit zou een uurtje duren zodat de administratie op orde gebracht kon worden, binnen 15 minuten zou ik een nieuwe bevestigingsmail krijgen en dan konden we met die gegevens een router oppikken.
Niet alleen de treinen zijn stipt op tijd, na 15 minuten was de nieuwe bevestigingsmail binnen en daarna wachtte een mooi pakketje op ons zoals afgesproken.
We bedankten het bedrijf voor de snelle service, fouten kunnen worden gemaakt, maar het herstel daarvan liet weer eens zien dat service hoog in het vaandel staat in Japan. Toen ontvingen we deze mail terug:
I am so impressed and speechless by you.How could you be so understanding and generous when you suffered by inconveniences!?I will forever be a big fan of the Netherlands!!!!With all hearty thank you and welcome.Sincerely,Japan Wireless - all CS staff -
Volgende dag naar Sapporo gevlogen, op het eiland Hokkaido. (Op het vliegveld vonden we bij de geldautomaten een mapje met drie paspoorten erin. Er zullen drie Indiërs ergens op Narita airport vreselijk in paniek zijn geraakt denken we zo.)
Een vlucht van amper 2 uur die na de 11 uur van Amsterdam naar Tokyo een eitje leek. Sapporo is als een grid gebouwd, je kijkt kilometers ver als je de straat inkijkt. Even gerelaxed, gewandeld door de rustige zondag straten en alvast even verkend waar we over een paar dagen onze huurauto moeten oppikken. Aan de noordzijde van het station, stond er in de boeking. Blijkt nog een flink stuk lopen te zijn, gevestigd in een hotel, waar je via een binnendoor weggetje belandt bij de betreffende balie. Verder natuurlijk even een Sapporo biertje geprobeerd, bij een hippe truck. Eerst bestellen (Monique werd nog gevraagd of ze ouder dan 20 jaar was, achteraf moest het meisje ook wel lachen) en ze vragen je ook of je nog auto moet rijden. Je krijgt wat nootjes mee en dan in de rij wachten tot je een tap wordt toegewezen. Uit een enkele box klinkt jazzy pianomuziek en dan genieten van het biertje en de nootjes.
De vermoeidheid slaat toe en we haasten ons naar het hotel, zo goed als nieuw met een view to kill, trusten.
Noord Honshu
schapenwolken boven Hokkaido
parkje in Sapporo
Sapporo biertruck
hotelkamer uitzicht in Sapporo
National Geographic heeft op internet een onderdeel Yourshot waar je je foto’s kunt opladen. Een item binnen Yourshot is een opdracht, in februari was dat Starstruck, wat zoveel betekent als ‘gefascineerd zijn door’ in dit geval door het heelal. De inzendingen werden bekeken en beoordeeld door foto editors van National Geographic en van de 5735 inzendingen werden er 21 geselecteerd voor publicatie in Starstruck. Onze foto van de bloedmaan werd geselecteerd, we zijn heel erg trots.
Deze is te zien via de volgende link https://yourshot.nationalgeographic.com/stories/starstruck/
Zondagavond hebben we enkele plekken verkend. We wisten wat voor een foto we wilden schieten met de bloedmaan en onze max 200 mm. ‘s Morgens in de vrieskou op pad, het was prachtig en helder en bladstil. Maar we hadden de hoogte van de maan verkeerd ingeschat, op 21 of nogwat graden, dat is op een gigantische afstand toch nog behoorlijk hoog. Dat had andere plekken kunnen opleveren. Maar goed, statief neerzetten en kijken of je er iets van kan bakken. We hadden op internet nog gezocht naar tips en trucs en op de site van Laura Vink word je dan niet teleurgesteld. Een volgende keer moeten we niet langer dan 1,5 sec belichten, die oude maan is sneller dan je denkt ;-)
Een impressie van het Be Sharp! optreden tijdens het Vocaal Festival Annen zondag 10 juni
