De metrokaart heeft goed werk verricht. We hebben vandaag veel kilometers afgelegd, één van de hoogtepunten was wel het prachtige National Art Center in Roppongi. En op een bepaald moment ga je ff lekker zitten op een bank tegenover een leuke wand en dan kijk je naar andere bezoekers die als een speelfilm aan je voorbijkomen en zo nu en dan druk je op de ontspanknop van je camera……

Gisteren na een vlucht van 11 uur al wandelend door Tokyo omdat de kamer pas om 15.00 uur klaar zou zijn, gaat na zo’n 27 uur wakker te zijn geweest het licht toch uit. Maar vandaag was het een ander verhaal, de lucht helder blauw, frisse kop en na een heerlijk ontbijtje op pad. Blijkt er in het Hibiya park een food festival te zijn.  Daar moeten we dan naar toe, dat museum blijft wel staan. Rijen met mensen en overal in het park neergestreken etende lieden en nog geen propje te zien, het kan wel, echt. Ook nog een bruiloft meegepikt (klein beetje) en door één van de gasten verrast met een lekker en mooi jelly puddinkje. Het wordt steeds leuker.

Eerste indruk van Tokyo? Druk en toch ook weer niet. Net als in iedere andere grote stad vinden we het heerlijk om die mensenmassa te zien, maar ook die rust die midden in zo’n metropool te vinden is en door de bewoners wordt gekoesterd.

Zo vaak langs gereden, maar nog nooit de tijd genomen om het te bezoeken, het Tropenmuseum. Wat een prachtig gebouw en wat een mooie collectie, heel erg de moeite waard.

Met de auto richting Hoenderloo en op een leenfiets door het park naar het Kröller-Müller museum. Wat een rust als je vroeg door het park fiets, en je kunt kilometers ver kijken over de heivlaktes en de fraaie luchten. Heel mooi en bijzonder rustig, we hadden het nodig.