Sumo worstelen

Via een organisatie hebben we twee kaarten voor het Sumo worstel toernooi in Tokyo kunnen kopen, we hebben er direct een pakket B bij gekocht. Het was even spannend of het nog wel zou lukken maar kort voor ons vertrek kregen we dan toch een verlossend mailtje, met een kleine aanpassing is het toch gelukt. In plaats van plaatsen in sector A hebben nu plaatsen in B, nog verder van de wedstrijdvloer, dat wordt een verrekijker meezeulen.

Vandaag is het dan zover, de poorten gaan om 10:30 open gaan en dan is het de beurt aan de ‘beginnende’ worstelaars, we besluiten om 12.00 aan te sluiten. Onderweg naar de arena, we hebben deze ochtend licht ontbeten, sprokkelen we een lekkere vroege lunch bij elkaar, waar we smakelijk van genieten. Verder lopend naar de arena vragen we ons af waar het tweede kaartje nou eigenlijk voor is, iets met food & souvenir en bier? Nou dat tikken we dan ook wel even weg als we daar zitten, want het laatste partijtje is om 18:00 uur. We moeten bij aankomst direct ons pakket ophalen bij stand nummer 10. Een hele gang vol met stands waar massa’s bestellingen klaarstaan, variërend van lunchbox tot formaat AH boodschappentas compleet met flessen sake. We hebben nog een bescheiden formaat tas, een lunch formaat bento box, gehaktballetjes, yakitori (kip op stokje), blik bier, kaas, nootjes, rijstcrackers, koude japanse thee, chocolade in de vorm van een sumo worstel platform en twee bekers als souvenir. Oh ja en dat per persoon, we hadden er lekker twee van besteld. Het is maar goed dat de dag tot 18:00 uur duurt, dat wordt hard werken voor ons.

Het is schitterend om mee te maken. Direct rond de iets verhoogde speelvloer zijn de duurste plekken, een kussen van een vierkante meter, daarna komen de plakken waar je met vieren op matjes kunt zitten. Vervolgens worden het stoelen met een opklapbaar tafeltje en dan krijg je de gewone zitplaatsen, met stoelen die het nodige hebben meegemaakt, in de zin van gemorst eten en drinken, juist sectie B. Iedereen is aan het eten en kijken en een enkele keer wordt er iets keihard geroepen. Wij nemen aan dat het de naam van de worstelaar is, want ook hier zijn er natuurlijk favorieten. En bij de topworstelaars merk je dat meteen, want dan worden er mannen in kimono met een sponsordoek het speelvlak opgestuurd. Iedere sponsor stelt dan een envelop ter beschikking aan de winnaar van de komende partij. We zagen bij een partij wel 32 doeken voorbijkomen, volgens de Japanse buurman zou dat de winnaar zo’n 2 miljoen yen opleveren (16.000 keiharde eurootjes). In Nederland wordt er lacherig over gedaan en in sommige pretparken kun je je in een sumo pak hijsen en loop je als een gans en zweet je als een spons. Zeker, het merendeel van de sumo worstelaars is loeizwaar, maar dat hoort bij die sport, massa. Maar ze zijn verrassend lenig, beresterk en explosief. Als zo’n locomotief van een kerel op me afkomt, dan moet ie van verrekte goede huize komen wil ie mij op de eerste tien meter kunnen pakken, maar mocht het mij niet lukken om de sprint te winnen dan word ik platgewalst, als het spreekwoordelijke dubbeltje. Elk wedstrijd is een aaneensluiting van rituelen en de scheidsrechter met zijn prachtige kleding en prachtige hoofddeksel maakt het geheel af. (bij de beginners liep de scheids op blote voeten en een redelijk korte kimono outfit en had hij een simpel waaiertje in de hand, maar bij de topworstelaars gaat ook bij de scheids alles een tandje hoger, schoenen aan, langer gewaad, rijker versierd en een met koper afgewerkte houten waaier.) In de beschrijving die we kregen stond bij de FAQ of er een kledingvoorschrift bestaat voor het bijwonen van een toernooi. De grapjassen schreven, als je maar meer aan hebt dan de worstelaars. Een soort lendendoek is hun hele outfit en daar wordt tijdens de wedstrijd ook nog eens flink aan getrokken. Je ziet bij sommige worstelaars dat het bovenlijf weleens heel zwaar oogt, zeg maar vet, met borsten en grote buiken. Maar hun onderstel is zonder uitzondering puur spieren. Het is prachtig om te zien maar onze zitplaatsen (hoog in de zaal) in combinatie met de groothoeklenzen die we bij ons hebben, leveren zoekplaatjes op. We hebben daarom een enkele foto, gesneden om het beter zichtbaar te kunnen maken. 

Het is ons niet gelukt om de hele tas leeg te eten, het leken wel sumo-worstelaar porties. Dus netjes meegenomen naar ons hotel, daar kunnen we nog wel twee dagen mee vooruit.