Nara

In het stadje Nara is een enorm bronzen Boeddhabeeld en dat trekt veel mensen. Bussen vol toeristen en schoolkinderen komen hier naar toe en lopen via een groot park waar heel veel herten los lopen, naar de tempel. We waren pas in de middag aangekomen in Nara, was warm en we besloten de Boeddha de volgende ochtend vroeg te gaan bekijken, voor de drukte. Dat betekent om 7.30 uur op pad, zelfs de hertjes sliepen nog. We konden heerlijk genieten van de rust, voor even, want een uur later werden we bedolven onder de hoeveelheid bezoekers. Een van de houten pilaren heeft aan de basis een gat en als je daar doorheen kruipt schijnt dat geluk te brengen. Als kind wil het wel lukken, maar als volwassenen het ook gaan proberen, wordt het duwen en trekken geblazen. Schoolkinderen zagen in ons een leuke oefening voor hun Engels, dus vroeg de dapperste of wij ‘a moment’ hadden. Hadden we natuurlijk wel. Met horten en stoten kwamen de zinnen eruit en bij twijfel werd er door zijn vriendinnen bijgesprongen. De lerares keek van een afstandje toe. We vonden het dapper en natuurlijk wilden we met ze op de foto, of de dappere nog een hug kon krijgen, tuurlijk jongen. Nara heeft een zee van hele leuke eettentjes en een aantal specialiteiten die we allemaal geprobeerd hebben. Mochi, een deegje van gestampte gekookte rijst, die zijde zacht is geworden en vervolgens verwerkt wordt met zoete rode bonenpasta. Geschaafd ijs met allerlei sausjes. In sake gefermenteerde groenten, heerlijk voor bij de maaltijd. Kleine achteraf tentjes die verrassend heerlijke gerechten op tafel zetten. Het valt ons op dat je voor een redelijke prijs, goed kunt eten met zijn tweeën. Japan hoeft voor wat betreft eten niet echt duur te zijn. Jazz live muziek in een restaurant, komt er 1000 yen bij je rekening, is toch leuk? En het was ook nog eens een heel leuk gezelschap. Volgende stap is misschien wel een karaoke bar, Monique?

Nana Koizumi