Honshu

We hebben de Shinkansen trein genomen en de trip van ruim 800 kilometer van Kagoshima naar Kobe in amper 4 uur afgelegd. 14 stations onderweg die ieder precies op de aangegeven tijd werden aangedaan. Het landschap vliegt aan je voorbij terwijl je in comfortabele stoelen zit met een beenruimte die een comfort klasse in een vliegtuig waardig is. In Kagoshima, het beginpunt van de trein, werd de trein schoongemaakt. Een ploeg schoonmakers stapt in en voor ieder treinstel zijn er twee mensen, die als een wervelwind alles schoonmaken inclusief het omdraaien van stoelen (in deze trein rijdt niemand achteruit) en na een half uur gaan op het sein van de stationsmeester, de deuren weer open en stappen de schoonmakers allemaal gelijk uit en maken een buiging naar de wachtende passagiers. De reis kan beginnen. Voor je er erg in hebt wordt er gemeld dat er een korte stop zal worden gemaakt bij het volgende station en of je je alvast wilt voorbereiden. Mensen pakken hun spullen en gaan klaar staan, deuren worden centraal geopend. Op het perron staan passagiers te wachten op aangegeven plekken, het betreffende treinstel stopt precies op die plek (geen taferelen zoals bij ons, dat je moet inschatten waar de deur komt en iedereen op het laatst een sprintje moet nemen). Eerst laten uitstappen en dan instappen, deuren worden weer gesloten en meteen begint de trein te rijden. Het lijkt  een bandenwissel bij een Formule 1 race, nou ja bijna dan. Binnen een minuut zijn we weer onderweg.

Kobe ligt op het eiland Honshu en is zo goed als vastgeplakt aan een andere grote stad, Osaka. In 1995 werd het in de vroege ochtend van 17 januari opgeschrikt door een grote aardbeving die aan ruim 6000 mensen het leven kostte. De foto van een verhoogde snelweg op betonnen palen die na de aardbeving op zijn kant lag, kan ik me nog goed herinneren. In de stad word je door middel van borden gewaarschuwd wat te doen als er een aardbeving plaatsvindt en dan sta je stil bij het gegeven dat dat zo maar zou kunnen gebeuren. In het Kobe Memorial Earthquake museum proberen ze je te laten ervaren (dmv video, geluid en lichteffecten) wat er die ochtend is gebeurd. Binnen 20 seconden is een compleet gedeelte van de stad verwoest en zijn er duizend mensen omgekomen. Een belevenis die je niet in het echt wil meemaken, maar dat is denk ik wel duidelijk. Japan wordt jaarlijks door duizenden aardbevingen getroffen, veelal heel klein en nauwelijks voelbaar en een enkele keer door hele forse schokken. 

Kobe is een aangename stad met een overzichtelijk centrum, waar heel veel luxe winkels hun waren aan de man proberen te brengen. Wat denk je van een Aston Martin winkel midden in de stad, waar van die prachtig geboetseerde koetsen staan te glimmen (rustig John rustig jongen)…….

En je kunt er, zoals overal in Japan, heerlijk eten. We weten nu eindelijk welke tentjes we voorbij moeten lopen, vaak de Izakaya gelegenheden (borrel en een hapje). Daar is drinken de hoofdzaak en de hap bijzaak. In dit soort tentjes mag ook vaak nog worden gerookt en dat is niet prettig, ben je niet meer gewend gelukkig.

Tussen 11.30 en 15.00 uur wordt er overal geluncht. ‘s Avonds moet je nog wel eens zoeken als je na 19.00 uur nog wat wil gaan eten, heel veel tentjes zijn dan al gesloten, richten zich puur op de lunch. Wij zijn dan vaak op zoek naar plekken waar de lokale Japanner even gaat eten. Geen uitgebreide kaart met luxe vis, maar een eenvoudige lekkere maaltijd. Dan genieten we van het eten en de zaak met de mensen. Het eten is over het algemeen erg goed en vers bereid, zelfs de kwaliteit van eetgelegenheden in de shoppingmalls is bovengemiddeld. We hebben ons niet ingehouden en we beloven om op de terugreis in het vliegtuig te matigen.



Waarschuwingsbord

afzuigers en airco’s

Prefectural Art Museum

Sun Sister Nagisa

Schoolkinderen op excursie

Uitzicht

4x4 house van Tadao Ando

Akashi-Kaikyo brug

Osaka Culturarium at Tempozan

Hoekkamer uitzicht in Kobe

Using Format