Tokyo Giants

Vorig jaar bezochten we een Sumo worstel toernooi en dit jaar boekten we een kaartje voor een baseball wedstrijd. We hadden ons een beetje voorbereid door op internet de spelregels op te zoeken en bovendien de huisregels van de Tokyo Giants goed door te nemen. Geen flessen of blikjes mochten worden meegenomen, tassen zouden worden gecontroleerd en een van de meest in het oog springende regels luidde: Als je je als Giant fan in een vak met fans van de tegenstander bevindt, juich dan niet te hard (die hadden we goed in de oren geknoopt, daar konden we ons wel iets bij voorstellen). 

We hadden één camera met groothoeklens meegenomen en een verrekijker, want het is wel leuk dat je de gezichten kunt zien en we wisten van te voren dat dat vanaf onze zitplaatsen niet eenvoudig zou worden. In onze prijsklasse zou het goed kunnen zien van de spelers, door twee brildragende 50 plussers, als een klein wonder kunnen worden beschouwd. 

Bij het binnenkomen zagen we al direct dat vaste fans heel creatief waren, gewoon komen aanzetten met een halfliter blik bier en dit overgieten in een ter beschikking gestelde kartonnen beker van een halve liter. Hadden we niet in de gaten, we stonden al binnen en hadden niets bij ons wat maar enigszins op een drankje leek. We bestelden onze biertjes in een van de vele tentjes op de galerij, voor stadionprijzen. Het Tokyo Dome had veel weg van een ander stadion waar we ooit een prof basketbalwedstrijd hadden gezien: Madison Square Garden in New York, waar de New York Knicks een belabberde wedstrijd speelden. Veel snackbars en constant etende en drinkende lieden, je vraagt je af waarom ze naar een wedstrijd zijn komen kijken. Goed, hier in Tokyo hetzelfde beeld, maar wat wel heel leuk was, we kregen bij de ingang ieder een baseball shirt van de Tokyo Giants, het was natuurlijk de bedoeling dat je die zou aantrekken, maar we gaan zo zweten van kunststof, dus dat hebben we maar overgeslagen (mocht je iemand weten die baseball fan is en die we blij kunnen maken met een shirt van de Tokyo Giants, geef maar een seintje, wil ik er voor de gein ook nog wel een handtekening opzetten met een dikke zwarte stift.)

Lang verhaal kort, we hebben ons vermaakt (..had even bij een seizoenkaarthouder geïnformeerd, wat we konden verwachten, hij liet me een staatje zien van de competitie en Nagoya stond op plaats 5 en Tokyo op plaats 1).  Bij de eerste slagbeurt van de thuisploeg, sloeg de Giant speler direct een homerun, de toon was gezet, er volgde later nog 4 meer van deze klappers. 

In het stadion natuurlijk een giga scherm, waar uitzinnige Giant fans werden gespot door een cameraman, die uiteraard zocht naar zo’n ‘prachtig’ grijs Giant shirt. Na 4 innings kwam ik er achter dat mijn shirt precies de blauwe kleur had waarin alle fans van de tegenstanders zich hadden getooid. De kans dat ze me zouden filmen en dat ik, via het reuze scherm van het stadion, een moment van eeuwige faam zou beleven, was te verwaarlozen. Het gekregen grijze shirt van Tokyo aantrekken was geen optie, daar heb ik het al over gehad.

Wat overigens heel indrukwekkend was, waren de meisjes die dranken verkochten en met name de bier en whiskey-soda verkoopsters. Zij torsten een tank van ik schat een 15 liter op hun rug en renden de trappen af en op. Lachten hun tanden bloot richting het publiek, zwaaiden en spotten direct als iemand iets nodig had en hadden direct door waar hun ‘vaste’ flink doordrinkende klanten zaten. Verschillende merken bier en whiskey-soda, cola en andere frisdranken. Dus om de zoveel tijd, stond er weer een andere enthousiaste tiener je toe te lachen in de hoop dat je dorst had. Die meiden moeten een conditie hebben van ongekende klasse, want dat hielden ze de hele wedstrijd vol. 

Hoewel het heel erg leuk was om te zien en mee te maken, waren we wel wat teleurgesteld in baseball in het algemeen. Goed ze kunnen indrukwekkend hard slaan en hard en zuiver gooien en oh ja een sprintje trekken gaat ook nog wel, maar ze staan ook verrekte lang niets te doen. Zonder enige twijfel wel geconcentreerd en dat zal ook wel de nodige calorieën verbranden, maar een bosbrand zal het nooit worden. Als we iets hebben zien zweten was het de kaas op de hotdogs en anders wel de dames van de drank,  R E S P E C T (concentreer je en je hoort Aretha Franklin zingen)

het Tokyo Giant shirt